หยุดหัวใจไว้ที่นายกาล่อน

ข้อมูลเบื้องต้น

บทนำ

ชื่อรัยคับน้อง เสียงห้าวๆถามขึ้นทันทีที่ฉันเดินเข้าไปถึงโต๊ะที่แปะป้ายว่าห้อง4 ฉันเงยหน้ามอง เห็นผู้ชายผมทอง กำลังเคี้ยวหมากฝรั่งท่าทางกวนๆ หน้าใสกิ๊ก หน้าตาเหมือนลูกครึ่งกำลังยืนถือโทรโข่งเรียกนักศึกษาอยู่หน้าคณะ ว้าว!หล่อชะมัดเลยฉันคิดในใจ แต่ทำหน้าเฉยเก็บอาการ

      ชื่อชารินีค่ะ ตอบเสร็จก็ก้มลงเซ็นชื่อในกระดาษบนโต๊ะ

เออชื่อเล่นน่ะคับน้อง นายนั่นชูมือที่ถือป้ายชื่อแขวนคอที่ถืออยู่ให้ดูเมื่อเห็นฉันเลิกคิ้วมอง กัม อายไหมเนี้ย ฉันคิดแล้วยื่นมือไปหยิบป้ายที่อยู่บนสุดออกมา แล้วรีบเดินออกมานั่งข้างยัยแป้งเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

มานานแล้วเหรอแป้ง ฉันถามพร้อมกับวางกระเป๋าใบใหญ่ในมือ

เพิ่งมาก่อนแกแป็บเดียวเอง ง่วงว่ะขี้เกียจตื่น มันพูดแล้วอ้าปากหาว

เฮ้ยนั่นผ้าอะไรว่ะแป้ง ฉันถามเพราะเห็นผ้าสีแดงอันเล็กๆพันอยู่ที่ข้อมือของมัน

พี่เค้าให้มาตอนเซ็นชื่อไงไปเอาดิ แกอยู่คนล่ะสีกันฉันนี่ อ๋อฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ ฉันอยู่สีฟ้า วันนี้ฉันกับเพื่อนที่มหาลัยจะไปค่ายกันที่ราชบุรี แล้วที่มีการแบ่งสีกันนี้เห็นว่าไปถึงแล้วจะแยกนักศึกษาแต่ละห้องแต่ละคณะออกเป็นสีๆเพื่อร่วมกิจกรรมต่างๆที่นู้น

ไปเอาให้หน่อยดิแป้ง ฉันกระซิบเสียงเบาพลางเหลือบมองไปที่โต๊ะเห็นนายหัวทองกำลังมองมาทางนี้พอดี

อ้าวทำไมอ่ะ ไอ้แป้งถามงงๆ เออนั่นดิทำไมฉันไม่ไปเอาเองล่ะ สงสัยอาการแพ้หนุ่มหน้าตาดีจากำเริบ ฉันคิดแต่รู้สึกใจเต้นแปลกๆ

เออๆ งั้นเดี๋ยวมานะ ฉันบอกแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ
ว่าไงคับน้อง นายหัวทองถามทันทีที่ฉันเดินไปถึงโต๊ะที่ตอนนี้มีเด็กคณะอื่นกำลังเซ็นชื่อกันอยู่

เออคือยังไม่ได้ผ้าเลยอ่ะค่ะ ฉันบอกเสียงเบา รู้สึกเขินยังไงไม่รู้

เออ ใช่ๆเนี้ยพี่กำลังจะให้ก็พอดีน้องเดินไปก่อน นายนั่นพูดยิ้มๆ (*o*) แล้วตกลงตูผิดใช่ไหมเนี๊ย

น้องฟ่างอยู่สีอะไรคับ พี่ผู้ชายใส่แว่นหน้าตาน่ารักที่นั่งอยู่ข้างๆนายนั่นถามเมื่อเห็นฉันยังยืนเงียบ

เออ สีฟ้าค่ะ

ผ้านี้เอาไว้ผูกข้อมือนะคับน้อง นายหัวทองเดินมาบอกแล้วส่งผ้าให้

แล้วนี่รถออกกี่โมงอ่ะคะพี่ ฉันหันไปถามพี่แว่น

8โมงคับ นี่ก็ใกล้แล้ว รออาจารย์ยุวภามาก่อน

อ๋อเหรอคะ ว่าจะไปซื้อขนมไว้กินบนรถซะหน่อยคงไม่ทันแล้ว ฉันยิ้มให้พี่แว่นแล้วเดินไปหาแป้งกับกลุ่มเพื่อนที่คณะ

เฮ้ยแป้งแกซื้อรัยมากินมั่งป่ะ

ลืมอ่ะมัวแต่จัดกระเป๋าแล้วยังตื่นสายอีก เฮ้ยเด็กแกมาแล้วเว้ยไอ้แป้งพูดยิ้มๆมองไปทางด้านหลัง ฉันหันไปดูเห็นนายนนท์เพื่อนที่คณะกำลังยืนเช็คชื่ออยู่ นนท์เป็นเพื่อนที่ฉันไม่ค่อยสนิทมากนัก แต่ฉันเคยแอบชอบเค้าตั้งแต่ตอนเข้ามหาลัยเทอมแรก เรียนด้วยกันแต่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ มันรู้สึกแปลกๆอ่ะที่จะคุยกับคนที่เราแอบชอบ แต่ฉันก็ไม่เคยคิดมากเกินกว่านั้นนะได้แค่แอบมองแค่แอบชอบก็พอแล้ว จริงๆ

มานานกันยัง เสียงนนท์ถามเพื่อนคนอื่นๆที่ยืนอยู่ใกล้ๆเมื่อเดินมาถึง  

*เจอทีไรก็คอยจะมองไม่ให้เธอรู้ตัว ใจก็กลัวว่าเธอจะมองกลับมา...

                ทำเป็นเมินไม่มองตรงๆไม่พบไม่พูดไม่จา เหมือนจะหลบสายตากับเธอเรื่อยไป..

                รู้รึเปล่าที่เราพบกันฉันลำบากกับการห้ามใจ ต้องทำอะไรที่ดูแปลกไปยังงั้น

                ทั้งที่อยากจะไปทักทายเหมือนคนอื่นที่เป็นเพื่อนกัน แต่ใจของฉันกับทำมันไม่ไหว....

                ก็มันกลัวสายตาจะแสดงให้รู้ว่ายังรักเธออยู่ แหละรักหมดทั้งใจ

                ก็มันกลัวสายตาออกอาการหวั้นไหว... จะทำยังไงก็รู้ว่าทำไม่ได้เลย....
* เพลง กลัวเธอรู้ ตอง ภัครมัย

เนื้อเรื่อง

1

"มากันครบแล้วก็ขึ้นรถได้เลยนะทุกคน" เสียงอาจารย์ยุวภาดังขึ้นเมื่อฉันหันไปมองก็เห็นกลุ่มนักศึกษากำลังทยอยกันขึ้นรถ  อ้าวแล้วยัยแป้งหายไปไหนแล้วเนี้ย ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วก็เดินไปที่รถ

" อ้าวๆเร็วคับน้อง รถจะออกแล้วขึ้นรถเลยคับ " เสียงนายหัวทองตะโกนอยู่ข้างประตู หวังว่าตะนี่คงจะไม่ไปด้วยหรอกมั้ง ฉันคิด

"พี่ เอากระเป๋าไว้ตรงไหนอ่ะ"

"ฝากไว้ที่คณะก่อนดีไหมคับ ตอนเค้าเก็บกันมัวไปอยู่ไหนมาเนี้ย"  โหดุซะด้วย แล้วมันจะเสียงดังทำไมฟ่ะ 

"เออๆ ถือว่าไม่ได้ถามล่ะกัน" พูดแล้วก็เดินขึ้นรถ อย่าให้ถึงทีตูมั่งล่ะกันไอ้หัวทองเอ้ย ฉันคิดอย่างแค้นๆ แล้วยัยแป้งนั่งไหนฟ่ะ  ฉันเหลียวมองหายัยแป้งเห็นนั่งอยู่ท้ายเบาะกับพวกยัยเจน กำลังกวักมือเรียกฉันย่อยๆ มันไปเจ๋ออะไรอยู่ตรงนั้นอ่ะ ที่ข้างหน้าว่างอยู่สองที่นี่หว่า

"อ้าวยังหาที่นั่งไม่ได้อีกหรือคับน้อง รึอยากจะยืนไบ" ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเสียงใคร มันจาตามรังควานช้าน ไปถึงไหนฟ่ะ 

"นั่งนี่ก็ได้นะฟ่าง" อ้าว นนท์ที่นั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้พูดขึ้น เออเอาไงดีฟ่ะ ฉันคิดลุกลี้ลุกลนรึจาไปนั่งกะยัยแป้ง

"เลือกมากจริงแม่คู้น เอาๆมานั่งนี่มะ" พูดจบไอ้หัวทองมันก็ดึงฉันที่กำลังทำหน้างงเหมือนคนหลงทางอยู่ไปนั่งที่ว่างที่อยู่ติดกับคนขับที่ฉันหมายตาไว้ ส่วนมันก็นั่งลงที่ตัวติดกัน

"เฮ้ย ฉันจะไปนั่งกะเพื่อน" ขยับตัวจะลุกแต่ไอ้หัวทองมันเอามือกันเบาะไว้แล้วตะโกนบอกคนขับให้ออกรถแถมยังหันมายักคิ้วให้อีก แง้ๆๆช้านไม่นั่งกะมันน๊า

"แล้วนี่จะถือกระเป๋าไว้อีกนานมะ" อ้าวฉันลืมไปเลยว่าถือกระเป๋าอยู่ โหหนักอ่า ฉันหันไปมองมันอย่างแค้นๆก็เพราะคายล่ะฟ่ะ ชิชิ คดีเก่ายังไม่จบนะเฟ้ย

"เอามานี่มะ" มันดึงกระเป๋าฉันแล้วเอื้อมเอาไปเก็บไว้บนที่เก็บกระเป๋าเหนือหัว ชายเสื้อที่มันใส่ร่นขึ้นไปตามแรง เห็นหน้าท้องแบนเรียบขาวโจ้ว อ๊ากกกก ไอ้บ้านี่ฉันรีบหันไปทางหน้าต่าง เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นหน้าท้องของผู้ชายตัวเป็นๆก็ครั้งนี้แหละ

"เป็นไรอีกล่ะ" ใครๆเป็นไร ไม่มี้.... ฉันคิดทำเป็นมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน หางตาเห็นมันก้มลงค้นอะไรในเป้ สักพักก็หยิบขนมกินเล่นขึ้นมาสองสามห่อ

"อ่ะ กินดิ" อยู่ๆมันก็ส่งขนมในมือให้ มีแผนชั่วอะไรป่าวฟ่ะ ใจดีผิดปกติ คิดจะตบหัวแล้วลูบหลังเหรอไงเชอะ

"ทำไม ไหนว่าไม่ได้ซื้ออะไรมาไม่ใช่เหรอ จะเอาไม่เอา" ท่าทางมันชักจะรำคาญและ อ่ะอ่ะนี่รับเป็นมารยาทหรอกนะ ฉันรีบหยิบเลย์ ขนมสุดโปรดมาก่อนที่มันจาเปลี่ยนใจ ว้าวๆรส ซาวครีมซะด้วย อ้ำอร่อยอ่ะ

"นี่ๆบอกให้เค้าเปิดเพลงหน่อยดิ" ฉันลืมตัวหันไปบอกมัน มันจะด่าตูไหมเนี้ย เอ๋สงสัยผีจาเข้า มันแค่หันมามองฉันแล้วบ่นอะไรงืมงำก่อนจาเอื้อมตัวไปพูดกับคนขับ สักพักเสียงเพลง รักสามเศร้าของพั้นซ์ก็ดังขี้น  ฉันมองนายหัวทองที่กำลังจดอะไรหยุกยิกอยู่ เออว่าแต่พี่แว่นไม่ได้ไปด้วยเหรอตั้งแต่ขึ้นมาฉันยังไม่เห็นพี่เค้าเลย

"นี่ พี่แว่นไม่ได้ไปด้วยเหรอ"

"แว่นไหน อ๋อไปคันอื่นทำไมสนใจเหรอ" มันหันมาถาม แล้วทำหน้าแปลกๆ

"บ้าดิ ฉันแค่สงสัยเฟ้ย" รถบัสจากคณะที่จะไปค่ายคราวนี่มีทั้งหมด4คัน แต่ล่ะคันจะแบ่งตามห้องและคณะ ได้ยินว่าอาจารย์ยุวภาแกนั่งไปกับคันที่1 ส่วนพี่โอม(เป็นวิทยากรที่ร่วมสอนกับอาจารย์ยุวภาซึ่งจะไปนำกิจกรรมที่ค่ายด้วย)จะไปคันที่2 ถ้างั้นพี่แว่นคงอยู่คันที่3 

"เสียดายเนอะพี่แว่นน่าจะมาอยู่คันนี้" ฉันแกล้งพูดแล้วหันไปยิ้มกวนๆให้ไอ้หัวทอง เห็นมันทำเป็นไม่สนใจ ฉันก็เลยก้มลงกินขนมต่อ กินไปกินมาชักจาหิวน้ำ กำลังคิดว่าจะหันไปขอน้ำยัยฟ้าที่นั่งอยู่ด้านหลัง ดันเหลือบไปเห็นนนท์ที่นั่งอยู่เบาะถัดไปกำลังมองมาทางนี้พอดี ฉันรีบหันกลับมาอย่างตกใจ เอะเค้ากำลังมองฉันอยู่เหรอ บ้าหน่าคงบังเอิญมั้ง โอ้ยหิวนั้ม

"นี่นั่งดีดีเป็นมะ " ไอ้หัวทองหันมาพูด เรียกว่าตะโกนจะถูกกว่านิ ทำไมหมอนี่ชอบตะโกนใส่ฉันจังฟร๊า

"ขอน้ำกินหน่อยดิ" ฉันหันไปสะกิดมัน สาวสวยขอน้ำแค่เนี้ยจะงกก็ให้มันรู้ไปดิ

"เอาน้ำรัยอ่ะ" มันถามแล้วก้มไปหยิบเป้

"เอาแป็บซี่" ฉันรีบบอกมันยิ้มๆ ขอเย็นๆน๊า(คิดว่ายุเซเว่นเหรอเจ้ กัม)

"มีแต่น้ำเปล่า อะ" มันส่งขวดน้ำมาให้ แล้วจะถามหาพระบิดาแกเหรอ ชิ ฉันยื่นมือไปรับ หลอดก็ไม่มี โวะ ฉันส่งขวดน้ำที่เหลืออยู่แค่ก้นขวดคืนให้ ไม่ได้ๆต้อง กินเผื่อไว้ เหอๆช้านฉลาดช่ายมะ นายนั่นรับขวดไปแล้วกินที่เหลือจนหมดแล้วเก็บไว้ในเป้ เฮ้อ อิ่มจัง ชักจะง่วงและ นอนซะหน่อยดีกว่า ฉันก้มลงเอาหัวพิงหน้าต่างแล้วหลับตา นอนฟังเพลง หลับๆๆๆๆๆ หลับเซ่! โว้ยใครเปิดเพงฟ่ะ คนจะหลับจะนอน หนวกหูโว้ย ไม่นงไม่นอนมันและ ฉันหันไปมองไอ้หัวทองที่นั่งหลับตาอยู่ โหมันยังหลับลง

"นี่ๆๆ" ฉันลองเรียก เงียบ สงสัยหลับจริงแฮะ อย่าไปยุ่งกะมันดีกว่า หมอนี่น่าตาดีก็จริงแต่นิสัยไม่ได้เรื่อง ว่าแต่มันเรียนอยู่ที่มหาลัยเดียวกันเหรอ ไม่เคยเห็นเลย สงสัยอยู่คนละคณะ  อ๊าย! ตายๆๆๆๆดันกินน้ำเยอะปายหน่อย ปวดฉิ่งฉ่องอ่า กินน้ำเยอะแล้วเป็นงี้ทุกที ฉันนั่งพลิกซ้ายทีขวาทีพยายามกั้นไว้สุดฤทธิ์ งืมๆๆๆๆ จาไม่ไว้แล้ววววววววน๊า ฉันตัดสินใจหันไปสะกิดคนข้างๆ มันขยับตัวนิดนึง คราวนี้ลองเขย่า มานพลิกไปอีกด้าน โว้ยขี้เซาจริงคิดว่าอยู่บ้านรึไงฟ่ะ แม่แกไม่เคยสอนเหรอว่าคนปวดฉี่เค้าไม่ห้ายกั้นอ่ะ 

"ไอ้หัวทองงงงงง"  ฉันตะโกนใส่หูมันเสียงไม่เบานัก มันกระเด้งตัวลุกขึ้นมานั่ง แต่ยังไม่ลืมตา ฉันเลยยื่นมือไปสะกิดเอวมันเบาๆ ได้ผลมันสะดุ้งทันที หน้าตาตื่น 555บ้าจี้นี่หว่า

"อะไรวะ" ดูดูมันพูดกะสาวสวย

"อะไรเหรอ" ฉันทำเป็นหันไปถามมัน ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันส่งสายตาอาฆาตนิดนึงแล้วขยับตัวเหมือนจะนอนต่อ เฮ้ยๆๆๆๆๆๆ กว่าตูจะปลุกได้

" เออ อยากเข้าห้องน้ำอ่ะช่วยแวะปั้มหน่อยดิ"

"เดี๋ยวเค้าต้องแวะอยู่แล้ว รออีกแป็บนึง" อ่ะๆๆมันหลับตาอีกแล้ว ก็ฉันอั้นไม่อยู่แล้วนี่

"ม่ายด้ายยยยยยย บอกให้เค้าจอดปั้มหน้าเลยเด่ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ฉันพูดเสียงเบาทำหน้าแบบถ้าไม่จอดตูจาปล่อยตรงนี้แหละนะ มันส่ายหน้า แล้วลุกไปหาคนขับ เย้ๆๆ ฉันขยับตัวนิดนึง แล้วหันไปมองด้านหลังเพื่อนบาวงคนก็หลับกันแล้ว ดู๊ดูยัยแป้งนอนอ้าปากจนแมงวันจะเข้าไปวางไข่ได้แล้วนะนั่นน่ะ 
"เออ น้องๆคับเดี๋ยวเราจะจอดรถที่ปั้มข้างหน้านะคับ ใครอยากจะไปทำธุระส่วนตัวอะไรก็เชิญได้เลยพี่ให้เวลา15 นาที" อูยย ถึงซักทีดิ อย่าเพิ่งไหลนะเฟ้ย ฉันชะเง้อมองเห็นป้ายปั้มข้างหน้ารีบลุกขึ้นทันที 
"ใจเย็นๆ อย่ามาไหลตอนนี้นะคับน้อง พี่ขี้เกียจเช็ด" ไอ้หัวทองพูดยิ้มๆ แกคิดว่าเป็นพ่อฉันรึไง เชอะไม่ได้ๆ ต้องอดทนไว้ไอ้ฟ่าง ฉันได้แต่กัดฟันมองหน้าไอ้หัวทองที่ยืนเกะกะอยู่ตรงทางลงประตู นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องหนีบ...ไว้นะ ฉันสัญญาเลยว่าถ้าประตูเปิดปุ๊บฉันต้องถีบไอ้หล่อนี่ลงไปนอนเก็บเหรียญข้างล่างแน่ๆ 
พอลงจากรถปุ๊บฉันก็รับเดินแกมวิ่งไปที่ห้องน้ำทันที ทำไมมันเงียบๆหว่า ที่ห้องน้ำไม่มีใครอยู่เลย พอก้าวเข้าไปฉันก็ต้องรีบเอามือปิดจมูก อี้โครตเหม็นเลย โหแล้วเค้าไม่ทำความสะอาดกันมั่งรึไงเนี้ยทั้งเหม็นทั้งสกปรก ฉันเลือกเข้าห้องน้ำห้องแรกที่อยู่ติดกับประตูเพราะว่ามันดูดีสุดแล้วว เฮ้อ! ค่อยยางชั่วหน่อย อ้าว ชักโครกกดไม่ลงอีก กัม ฉันเลยดึงฝามาปิดไว้ รีบชิ่งดีกว่าเฮ้ย!!!ประตูเปิดไม่ได้อ่ะ ฉันลองบิดลูกบิด และก็ทั้งผลักทั้งดันแต่มันก็ไม่ขยับ แง้ๆๆๆๆๆ ช้านจะทำไงดีเนี้ย
                                                                                   2

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วก็เลยแวะที่มินิมารท์ตอนแรกก็ว่าจะซื้อน้ำแค่อย่างเดียวแต่อยู่ๆก็คิดถึงยัยนั่นขึ้นมาเลยกลับไปซื้อเลย์กับแป็บซี่มาด้วย ไม่รู่ทำไมเจอยัยนั่นทีไหร่ผมถึงชอบแหย่ชอบแกล้งยัยนั่นนัก อาจเป็นเพราะเราเคยเป็นคู่ปรับเก่ากันมาก่อนล่ะมั้ง  เห็นยัยนั่นครั้งแรกผมก็จำได้ทันที ดูเธอจะไม่เปลี่ยนไปมากนัก ทั้งหน้าตา แล้วก็ยังตัวเล็กเหมือนเดิม ต่างกับผมที่ช่วงหลังๆนอกจากหน้าตาที่ยังดีเหมือนเดิม 555+ อย่างอื่นก็เปลี่ยนแปลงบ้างตามวัย อ๋อแล้วยังจะไอ้ทรงผมสีทองบนหัวนี้ ยัยนั่นจำผมไม่ได้ก็คงจะไม่แปลกหรอกมั้ง
"รับเงินทอนด้วยค่ะน้อง" ผมยื่นมือไปรับเงินที่เหลือ แล้วรีบร้อนเดินออกมา แล้วเดินตรงไปที่รถ
"น้องครับดูเพื่อนข้างๆด้วยว่าขึ้นมากันรึยัง" ชายหนุ่มผมทองตะโกนบอกรุ่นน้องแข่งกับเสียงเพลงบนรถ เอ๊ะยัยนั่นยังไม่ขึ้นมาอีกเหรอ
"ครบค่าพี่" น้องผู้หญิงที่ชื่อเจนตะโกนตอบกลับมาเสียงดังแล้วส่งยิ้มมาให้ โหนี่ถ้าพูดผมคงคิดว่ายัยนี่กำลังหลับซะอีก ดูไม่ออกเลยแฮะว่ามีเชื้อจีน ชายหนุ่มคิดขำๆก่อนจะก้มลงมองนาฬิกาในข้อมือ 
"เออ มีใครเห็นน้องฟ่างบ้างครับ"
"ไอ้ฟ่างมันไปห้องน้ำไม่ใช่เหรอพี่" น้องจีน เอ้ยน้องเจน ตอบกลับมาแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย
"อ้าว นนท์เพิ่งมาเหรอ" น้องแป้งที่นั่งอยู่ข้างๆน้องเจนตะโกนถามคนข้างหลังผมที่เพิ่งเดินขึ้นมา 
"เฮ้ยนนท์เห็นฟ่างป่ะมันลงไปเข้าห้องน้ำที่ปั๊มอ่ะ" 
"ไม่เห็นอ่ะ ทำไมฟ่างยังไม่มาเหรอ" 
"เออดิ เฮ้ยเจนไปตามฟ่างกัน" น้องแป้งพูดแล้วลุกจากเบาะ
"ไม่ต้องๆครับ เดี๋ยวพี่ไปดูเอง" ผมพูดแล้วรีบเดินลงจากรถเดินไปดูที่มินิมารท์ เดินหาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอ กำลังคิดว่าจะไปดู้ห้องน้ำอีกทีเสียงมือถือในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล ครับพี่โอม ครับ เรียบร้อยครับ ออกจากปั้มไปก่อนเลยครับเดี๋ยวผมตามไป ครับๆ" โอ้ย ให้ตายสิ ยัยบ้านั่นไปไหนนะผมหันซ้ายหันขวากำลังคิดว่าจะกลับไปดูที่รถก่อนหรือจะไปดูที่ห้องน้ำก่อนดี ก็ได้ยินเสียงตะโกนอยู่ใกล้ๆ
"ช่วยด้วยค่า" เสียงผู้หญิงนี่หว่า จะใช่ยัยนั่นรึเปล่านะ
"มีใครอยู่บ้าง ได้ยินไหม นี่มันปั้มร้างหรือไงเนี้ย" เสียงอย่างนี้ยัยนั่นชัวร์ ผมเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องน้ำ ข้างหน้ามีป้ายห้ามเข้าตั้งอยู่ นี่คงจะรีบจนมองไม่เห็นเลยมั้ง ยัยเป๋อเอ้ย ผมคิดพร้อมกับขยับฝีเท้าอย่างเงียบกริบเดินเข้าไปข้างใน โอ้โห กลิ่นใช้ได้เลยนะเนี่ย ตอนนี้ยัยนั่นคงกำลังเอามือบีบจมูกกลั้นหายใจจนหน้าแดงเป็นแอ็บเปิ้ลแล้วมั้ง  เคร้ง! กัม มัวแต่นึกเพลินไม่ทันเห็นจานสังกะสีที่วางอยู่ข้างประตู 
"ใครอ่ะ" ยัยเป๋อรีบถามอย่างมีความหวัง ผมแกล้งเงียบ ยืนอยู่ข้างประตู
"มีใครอยู่ข้างนอกรึเปล่า" เสียงใสๆยังถามซ้ำ 
"มีมั้ง" 555 ขำ 
"ใครอ่ะ"
"แล้วคิดว่าใครล่ะ" ยัยนั่นเงียบไปนิดนึง
"ไอ้หัวทอง ใช่ป่ะ" น้ำเสียงเหมือนไม่มั่นใจ ว่าแต่ยัยนี่หมายถึงผมนี่
"เธอหมายถึงใครเหรอ" ผมถามอย่างไม่แน่ใจ เธอเรียกรุ่นพี่ว่าไอ้นี่นะ
"แล้วนายหัวสีทองรึเปล่าล่ะ" เออ ใช่ก็ได้ว่ะ
"เธอเรียกรุ่นพี่อย่างนี้เองเหรอ" ยัยนี่นี่แสบเหมือนเมื่อก่อนเด๊ะเลย
"ว้าวๆๆๆ ช้านทายถูกด้วย 555 เอิ๊ก" (แกจาดีใจไรนักหนาฟ่ะ)
"นี่ ยัยเตี้ยถ้ายังไมหยุดหัวเราะฉันจะไปแล้วนะ"
"เฮ้ย! ได้ไงอ่ะ ช่วยกันก่อนเด่" เออ น้ำเสียงเหมือนจะข่มขู่มากกว่าให้ช่วยนะ
"แล้วก็อย่ามาเรียกฉันว่าเตี้ยนะ"
"ทำไมจะเรียกไม่ได้" เมื่อก่อนก็ยังเรียกอยู่บ่อยๆ
"บอกว่าไมได้ก็ไม่ได้ดิ"
"เออๆ ไม่เรียกแล้วนี่อยากจะออกมามะเดี๋ยวไม่ช่วยเลย" ผมลองใช้ไหล่กระแทกดู โชคดีที่ประตูมันค่อนข้างจะเก่ากระแทกไม่กี่ครั้งประตูก็เปิด ยัยตัวดีรีบเดินออกมาแล้วทำท่าพะอืดพระอม อยู่ข้างต้นไม้
"เป็นไรอีกล่ะ" ผมเดินเข้าไปใกล้เห็นหน้าขาวๆ นั่นแล้วคิดว่าอาการคงไม่ดีเท่าไร
"จะเป็นลมรึเปล่า" ผมถามเมื่อเห็น คนข้างๆยืนหลับตาไม่พูดไม่จา 
"บ้า! ชั้นเหรอจะเป็นลม แค่อยากจะอ้วกเวลาได้กลิ่นอะไรยี้ๆเท่านั้นแหละยะ" 
"อ้าง จะไปรู้เหรอเห็นทำท่าจะเป็นลมคิดว่าอยากจะให้ฉันอุ้มซะอีก" ชายหนุ่มแกล้งพูดแล้วขยับยิ้มทำสีหน้ากรุ้มกริ่ม
"บ้า! ไอ้โรคจิต" ยัยเป๋อตะโกนด่าหน้าแดงแล้ววิ่งไปทันที หึหึ สงสัยจะดีขึ้นแล้วแฮะ 
                                                                               
                                                                                คู่ปรับ
"เฮ้ยไอ้ฟ่างมาดูพี่ชินดิกำลังเล่นบอลอยู่เว้ย" เสียงกรี๊ดกร๊าดของยัยฟ้าเพื่อนตัวแสบและเพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆในห้องที่กำลังจับกลุ่มมุงดู"พี่ชิน"อยู่ที่ข้างหน้าต่างในห้องเรียนของนักเรียนชั้นม.3/4 ทำให้ฉันต้องเงยหน้าจากหนังสือการ์ตูนของนักเขียนเล่มโปรดในมืออย่างเสียดาย วันนี้ก็คงอ่านไม่จบอีกตามเคย พรุ่งนี้ต้องเอาไปคืนที่ห้องสมุดแล้วด้วย